Ενδιαφέρον άρθρο σχετικά με την "παραχάραξη" της νέας ελληνικής ιστορίας

Με αφορμή τις ιστορικές εκπομπές του ΣΚΑΪ, είναι ενδιαφέρον να αντιληφθούμε τους βασικούς άξονες στους οποίους στηρίζεται μία επανακάμπτουσα, με άλλους πρωταγωνιστές και στόχους, (παρά) γραφή της νέο-ελληνικής ιστορίας. Για παράδειγμα, στην προαναφερθείσα σειρά εκπομπών βασική αρχή της ιστορικής αφήγησης, που επιχειρείται να περάσει υποδορίως στο κοινό, είναι η παραδοχή - εικασία ότι το ελληνικό έθνος προέκυψε περίπου το 18ο και 19ο αιώνα, χωρίς να έχει ιδιαίτερη συνάφεια ούτε να αποτελεί συνέχεια - φορέα του ελληνικού πολιτισμού.

Το άρθρο στον παρακάτω σύνδεσμο είναι διαφωτιστικό και αρκετά ενδιαφέρον:

http://ethnologic.blogspot.com/2011/03/blog-post_27.html

Η ανεπάρκεια της επιμήκυνσης της αποπληρωμής των δανείων από την Ε.Ε. και της μείωσης επιτοκίου για την αντιμετώπιση του χρέους. Η επώδυνη αλλά και εθνικά επωφελής λύση στο πρόβλημα του χρέους

Η επιμήκυνση της αποπληρωμής του δανείου από την Ε.Ε (περίπου €80δις) στα 7 έτη και η μείωση του επιτοκίου στο 4,2% (από 5,2% και αποπληρωμή σε 3 χρόνια) είναι μία παράταση κυρίως για όσους βαρύνονται με το ελληνικό χρέος.  Σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί σημαντική πρόοδο στην αντιμετώπιση του δημόσιου χρέους της χώρας. Η βασική αιτία αυτής της παράτασης είναι κατά την άποψή μου η εξής:

Το υψηλό συνολικό χρέος στο Δυτικό κόσμο, δεν επιτρέπει (τουλάχιστον προς το παρόν) την αδυναμία πληρωμών από την Ελλάδα και άλλες χώρες, καθώς κάτι τέτοιο θα εκτίναζε τα ασφάλιστρα κινδύνου (risk premiums) ακόμα και για χώρες όπως οι περισσότερες της Ευρώπης, αλλά ίσως και για τις ΗΠΑ, με προφανείς συνέπειες τη χρηματοπιστωτική κρίση, την ύφεση και την κοινωνική αναταραχή.

Η επιμήκυνση αποπληρωμής των €80δις και πτώση του επιτοκίου στο 4,2%, στην ουσία μειώνουν για τα 7 χρόνια που ακολουθούν το δευτερογενές έλλειμμα (αυτό που αφορά στην πληρωμή τοκοχρεολυσίων) της Ελλάδας και βοηθούν στην περιστολή του συνολικού ετήσιου ελλείμματος. 

Το χρέος της Ελλάδας, ακόμα και μ΄αυτή την ευνοϊκή απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί έτσι όπως εξελίσσεται, καθώς απαιτεί σε γενικές γραμμές:
1. Ετήσια πλεονάσματα για σειρά ετών
2. Μεγέθυνση του ΑΕΠ ανώτερη του 6% για περίπου 5-8 έτη
Οι δύο αυτές προϋποθέσεις κατά τη γνώμη μου δεν είναι δυνατές και μάλιστα συνδυαστικά.

Συνεπώς, η πραγματικότητα είναι ότι η πατρίδα μας θα κληθεί στο κοντινό μέλλον (επόμενα 2-3 έτη) να προβεί σε αναδιάρθρωση του χρέους της κατά 30% περίπου, έτσι ώστε να μπορεί να το εξυπηρετήσει (με την πρόσθετη προϋπόθεση ότι επιτυγχάνει χαμηλά ελλείμματα ή και πλεονάσματα).

Αυτό που δεν είναι γνωστό, αφορά τον τρόπο της αναδιάρθρωσης, ο οποίος λογικά θα έχει βασικό στόχο τη μικρότερη δυνατή ζημία στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα και στα επιτόκια (ασφάλιστρα κινδύνου) που θα καλούνται να πληρώσουν για τα δάνειά τους, οι χώρες της Ε.Ε. αλλά και του G4.

Το παραπάνω σε συνδυασμό με τα ανταλλάγματα (τα οποία ακόμα δεν έχουν δημοσιοποιηθεί) που έδωσε η Ελλάδα για την παράταση μέχρι την αναδιάρθρωση, δεν δίνουν ουσιαστικές ελπίδες για έξοδο από την κρίση, εφαρμόζοντας την τρέχουσα πολιτική.

Εύχομαι να κάνω λάθος στους υπολογισμούς μου και το χρέος να μπορεί πράγματι να εξυπηρετηθεί από τη "μνημονιακή πολιτική".

Κατά τη γνώμη μου η Ελλάδα θα πρέπει ως ρεαλιστικό στρατηγικό στόχο να έχει την όσο δυνατό λιγότερο επώδυνη, γενναία και ταχύτερη αναδιάρθρωση του χρέους της, τώρα που οι πιστωτές μας κουβαλάνε το μεγαλύτερο μέρος των ελληνικών ομολόγων. Η επιμονή στην ασκούμενη στρατηγική είναι αδιέξοδη και πιο επιζήμια για την πατρίδα μας.

Με βάση δημοσίευμα της "Καθημερινής" η ελληνική κυβέρνηση πρώτη ήταν αυτή που ζήτησε την προσφυγή της χώρας στο Δ.Ν.Τ. λιγότερο από 2 μήνες μετά την ανάληψη της εξουσίας.
 http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_100072_20/02/2011_433401

Αν επαληθευθεί η είδηση, αποδεικνύονται οι θεωρίες περί οργανωμένου σχεδίου υπαγωγής της χώρας στη μέγγενη του ΔΝΤ και των πιστωτών της, με επακόλουθα ή ακόμα και στόχους την κρίση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την αποδόμηση των εργασιακών δικαιωμάτων (όχι μόνο στην Ελλάδα), τη συστηματική κάμψη των τιμών (εσωτερική υποτίμηση) για την μετέπειτα φθηνή αγορά=αξιοποίηση των ελληνικών περιουσιακών στοιχείων και την απεμπόληση κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας σε μία περίοδο επαναπροσδιορισμού των γεωπολιτικών ισορροπιών.

Υπό το πρίσμα αυτό, δηλαδή της εκκούσιας υπαγωγής της Ελλάδας (όπως εκπροσωπείται από την κυβέρνησή της), εξηγούνται (οι σκόπιμες;) παλινωδίες από τα τέλη Νοεμβρίου του 2009 και μετά, που έσφιξαν ακόμα πιο πολύ τα δεσμά της χώρας μας σε κέντρα εξουσίας εκτός Ελλάδας, αλλά με ισχυρή εκπροσώπηση στο εσωτερικό.

Το λόγο τώρα έχουν οι πολίτες. Αυτή η εξέλιξη είναι μία μεγάλη ευκαιρία για να ανασυσταθεί η πολιτική στην Ελλάδα, με την έννοια ότι προτάσσει το δημόσιο πάνω από το ατομικό συμφέρον, ότι προασπίζει το εθνικό και το δίκαιο και όχι τις ομάδες εξουσίας και την επιβολή των ισχυρών. 

Αυτό θα γίνει μόνο αν ικανό τμήμα της ελληνικής κοινωνίας απαιτήσει τη μετάβαση από την παρακμιακή υπόδουλη κομματοκρατία στην πραγματικά αντιποσωπευτική της κοινωνίας δημοκρατία.

Τροφή για σκέψη

Πολύ ενδιαφέρουσα διάλεξη του R.D. Wolff σχετικά με τα ελλείμματα των δυτικών οικονομιών, τη δημιουργία τους και την αντιμετώπισή τους. Φυσικά η Ελλάδα βρίσκεται στον πυρήνα των απόψεών του καθώς αποτελεί το κατεξοχήν παράδειγμα αυτών που ισχυρίζεται.


http://www.youtube.com/watch?v=AG0zL1ZIw08

Ενδιαφέρον άρθρο περί "παγκόσμιας διακυβέρνησης" και της τρέχουσας κατάστασης στην Ελλάδα

Ακόμα ένα άρθρο από τα "Επίκαιρα", στο οποίο γίνεται αναφορά πως η απεμπόληση της οικονομικής "αυτοδιάθεσης" σε συνδυασμό με την εφαρμοζόμενη πολιτική με τις υποδείξεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ ή IMF), οδηγεί στην σταδιακή εφαρμογή της "παγκόσμιας διακυβέρνησης", της οποίας απολογητής είναι μεταξύ άλλων και ο Γ.Α.Π.

http://www.epikaira.gr/epikairo.php?id=8413&categories_id=69

Αν και στο άρθρο κυριαρχεί η αντίληψη που απορρίπτει συνολικά τη λογική της παγκόσμιας διακυβέρνησης, τα στοιχεία που δίνει βοηθούν πολύ στην καλύτερη κατανόηση μερικών από τις αιτίες που έχουν συνδιαμορφώσει την πολιτική, που τώρα ακολουθείται-επιβάλλεται στην Ελλάδα.

Σημαντική παρατήρηση είναι η εξής: πολλές από τις χώρες στις οποίες το ΔΝΤ έδρασε, όπως η Βραζιλία και η Τουρκία  και άλλες ασιατικές, τελικά κατάφεραν να ορθοποδήσουν οικονομικά και να αυξήσουν θεαματικά την ισχύ και την επιρροή τους διεθνώς. Άλλες, όπως η Αργεντινή ακόμα βρίσκονται σε φάση αναταραχής και οικονομικής-κοινωνικής δυσπραγίας.

Η πορεία προς το "Μνημόνιο"

Ο παρακάτω σύνδεσμος αφορά άρθρο στα "Επίκαιρα" που αναφέρεται στο ιστορικό της περιόδου κατά την οποία η Ελλάδα εισήλθε στην εποχή του "Μνημονίου".

Αν και το άρθρο, κατά τη γνώμη μου, υποτιμά τη δυναμική και τη δομή του δημόσιου χρέους της Ελλάδας σε συνδυασμό με τις νέες οικονομικές συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί μετά την εμφάνιση της χρηματοπιστωτικής κρίσης το 2008, παραθέτει συνοπτικά το χρονικό των αποφάσεων και την αλληλουχία των γεγονότων που σηματοδότησαν την επιβολή του "Μνημονίου".

http://www.epikaira.gr/epikairo.php?id=6604&category_id=133