Η έξοδος από το Ευρώ συνεπάγεται μεταξύ άλλων τα εξής:
·
Άμεση και βίαιη κάμψη του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων,
σε πολύ χαμηλότερα επίπεδα από τα σημερινά για ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού
και ιδιαίτερα για τους μη προνομιούχους:
o
Σε πρώτη φάση έλλειψη βασικών αγαθών τόσο για
κατανάλωση, όσο και για την παραγωγή άλλων αγαθών και υπηρεσιών
o
Υποτίμηση των περιουσιακών στοιχείων των Ελλήνων
(καταθέσεις, ακίνητα, επιχειρήσεις) λόγω της σφοδρής υποτίμησης που θα υποστεί
η Δραχμή
o
Πληθωριστική έξαρση, λόγω της εκτύπωσης Δραχμών,
με αποτέλεσμα της πρόσθετη και πιο μακροχρόνια υποτίμηση της αξίας των
ελληνικών περιουσιακών στοιχείων
· Αποστέρηση σε πιο μακροχρόνιο ορίζοντα ζωτικής
χρηματοδότησης για όλους τους τομείς της οικονομίας (αγροτική/ζωικήή
εκμετάλλευση, μεταποίηση, υπηρεσίες, εισαγωγικό/εξαγωγικό εμπόριο), γεγονός που
θα δημιουργήσει αμετάκλητη βλάβη στην όποια παραγωγική δομή έχει η οικονομία μας.
Το μακροχρόνιο αποτέλεσμα είναι η καταβαράθρωση
του παραγωγικού ιστού της χώρας, ακόμα και από το επίπεδο στο οποίο τώρα
βρίσκεται, πράγμα που θα οδηγήσει σε δομικά χαμηλότερη ανάπτυξη και άρα λιγότερες
θέσεις εργασίας και μικρότερο εισόδημα
· Απομόνωση της Ελλάδας σε διπλωματικό επίπεδο και
απώλεια ισχύος έναντι γειτονικών χωρών που εποφθαλμιούν τη θέση της χώρας σε
διεθνείς οργανισμούς. Άρα, ενδέχεται η Ελλάδα να διακινδυνεύσει ζωτικά
συμφέροντά της και να αποτελέσει εύκολο στόχο άλλων αναδυόμενων δυνάμεων στην
περιοχή των Βαλκανίων (π.χ. αλβανικός επεκτατισμός, τουρκική επεκτατικότητα)
· Σε δεύτερη φάση η κατάρρευση του βιοτικού
επιπέδου και η οικονομική ένδεια θα επιφέρουν πολιτική αστάθεια και ενδεχομένως
έξαρση των αντιθέσεων μεταξύ διαφορετικών κοινωνικών ομάδων (π.χ. δημόσιοι
υπάλληλοι – μισθωτοί/αυτοαπασχολούμενοι ιδιωτικού τομέα), δηλαδή απώλεια της κοινωνικής
συνοχής και πιθανή διχόνοια
Συνεπώς, η έξοδος από το Ευρώ, όχι μόνο δεν λύνει τα οικονομικά
και κοινωνικά προβλήματα που επιφέρει η συνταγή της λιτότητας μέσω των
μνημονίων, αλλά τα οξύνει και δημιουργεί περισσότερα και πέραν του πεδίου της οικονομίας.
Η επώδυνη συμφωνία με τους δανειστές, στο σημείο στο οποίο
βρισκόμαστε, είναι η καλύτερη επιλογή από όλες τις υφιστάμενες. Αν συνδυασθεί
με κάποιας μορφής υπόσχεση για διευθέτηση του δημόσιου χρέους και στήριξη των
επενδύσεων σε συνδυασμό με αποκατάσταση διαρθρωτικών παθογενειών όπως το
ασφαλιστικό σύστημα, η φορολογική διοίκηση και οι δαπάνες για τη λειτουργία του
κράτους μπορούμε σε ορίζοντα 5ετίας να έχουμε βελτιώσει ως Έλληνες τη θέση μας και
τις προοπτικές της χώρας.
Στον αντίποδα η έξοδος από το Ευρώ και συνακολούθως, αλλά
σταδιακά, από την Ευρώπη αποτελεί ήττα του Ελληνισμού και ακυρώνει
μακροχρόνιους αιματηρούς αγώνες του έθνους να απαγκιστρωθεί από τη βαλκανική – ανατολίτικη
υστέρηση και να συνδεθεί με τις ιδέες του κράτους δικαίου, των ατομικών
ελευθεριών, του ανώτερου βιοτικού επιπέδου και της δημοκρατίας που ευδοκίμησαν
και έχουν βρει τη καλύτερη εφαρμογή τους στην Ευρώπη.
Για όλους αυτούς τους λόγους, συντάσσομαι με την παραμονή
στην Ευρωπαϊκή πορεία της χώρας, αρνούμαι την έξοδο από το Ευρώ, όσο και αν
είναι επώδυνη η εναλλακτική της συνέχισης των πολιτικών λιτότητας που μυωπικά
επιβάλλουν οι πιστώτριες δυνάμεις και η αβελτηρία του ελληνικού πολιτικού
συστήματος.
ΝΑΙ στην Ευρώπη – Αγώνας για την Ελλάδα
